Cerpen : Ku Kunci Namamu Di Hati 8

By : Nur Hidayah

"Siapa?"

"Siapa apa?"

"Siapa call kau sampai kau jadi gila macam ni?" Soal Anis. Yang lain pula, mengangguk dengan pertanyaan Anis. Ceit, apa ni kawan sendiri kata aku gila?

"Adalah, someone tuu." Aku senyum lagi.

Aku ingat lagi...

"Dan Allah makbulkan doa saya, saya berharap sangat... kalau saya dah jumpa dia, saya harap dia tu jadi milik saya forever."

Time yang dia cakap tu, aku rasa macam nak aje pengsan. Kalau Fikri dah jadi halal untuk aku, dah lama aku peluk dia ketat-ketat.

"Untung orang tu kan." Aku buat-buat tak tahu dengan kenyataan yang Fikri bagi kepada aku. Bukan aku lembab... Tapi, malu lah. Kot tersalah orang pula kan, siapa yang malu?

"Mestilah untung orang tu dapat saya." Fikri gelak.

"Eleh, perasannya."

"Nak tahu siapa?"

"Siapa?"

"Dia tengah cakap dengan saya."

Aku tutup mulut, tahan gelak dan senyum. Oh ya, kalau aku senyum pun, Fikri takkan nampak. Hahaha!

"Rayhan sihat?" Aku tukat topik.

Ish, aku dah rasa lain macam dah ni. Hidayah oi. Haritu kata nak benci? Tapi alih-alih suka dia lah pula. Tapi tulah, dah dia kata dia tak ada isteri, dan Rayhan tu cuma anak buah dia aje.

"Tukar topik pula dia. Sihat je, alhamdullilah. Rindu?"

"Haah, rindu."

"Saya pun rindu awak juga,"

"Haa?" Aku ada dengar suara bayi menangis dan suara... Rayhan! Jap, jap... Rayhan dalam rumah Fikri? Rumah bujang tu? Ada baby lagi...

"Hidayah... kejap eh." Pinta Fikri. Suara yang aku dengar tadi, sudah hilang. Mungkin Rayhan dah senyap kot. Entahlah.

"Fuh penat."

"Hahaha, awak marathon ke apa? Kenapa Rayhan dengan baby.. Ada dekat rumah sewa awak?"

"Haah, marathon. Rayhan tu sibuk aje nak cakap dengan awak. Rindu katanya. Saya pun apa lagi, lari naik ataslah. Orang sibuk nak dating, Rayhan pun sibuk sama..."

"Oh, ya, dia datang kejap dengan ibu dia. Nak jenguk saya, kejap lagi dia baliklah tu."

"Hahaha, dengan budak-budak pun nak jealous."

Aku gelak. Tapi, Fikri langsung tak gelak

"Macam manalah kalau kita ada anak nanti... Nanti mesti saya jealous hari hari tau!"

"Uishhh, apa ni cakap pasal anak lah pula..."

Aku dah malu sendiri. Confess dengan aku pun belum, ini dah cakap pasal anak. Fikri ni... Macam serius pula dengan aku. Aku sendiri pun, confuse dengan perasaan aku sendiri. Dulu, aku beriya nak benci dia. Tapi, bila dia kata yang dia tak ada isteri, aku gembira tapi... Cinta tu macam dah hilang.

"Saya dah buat istikharah..."

Aku menunggu butir kata dia yang seterusnya. Dia diam dan langsung tak terkata apa-apa. Kalau jawapan dia... Bukan aku, tak apa, aku redha. Kalau jawapan dia ialah aku... Aku sendiri pun tak tahu nak cakap apa.

"Petunjuk dia ialah awak."

Kan...

Aku dah kata. Aku tak tahu nak cakap apa dah sekarang ni. Bukannya aku tak cintakan Fikri lagi, tapi entahlahhh... Tiba-tiba hati ni rasa macam... Susah aje nak terima Fikri, kenapa eh? Kenapa aku rasa macam bila dia dah hadir, aku rasa dia macam tak kena dengan aku. Bila tak ada... Mulalah nak merindu.

"Fik... Saya..."

"Saya tahu, awak tak yakin dengan perasaan awak sendiri, kan?"

Berat aku nak mengaku... Tapi...

"Ermm," Aku luahkan juga. Aku tak mahu, Fikri menaruh harapan yang tinggi dekat aku. Sebab, aku sendiri pun kurang pasti dengan perasaan aku.

Dia mengeluh.

"Don't worry, saya tak akan paksa awak untuk terima saya."

"Sorry, Fik..."

Serba salah pula. Rasa macam... Karmalah pula!

Dulu, aku yang selalu tunggu Fikri. Sekarang ini, Fikri pula yang tunggu aku. Tak ke karma namanya tu? Ini yang buat aku rasa macam nak nyanyi lagu karma ni...

"It's okay. Cinta tak boleh dipaksa dan memaksa."

Hampa sahaja bunyinya. Ni yang buat aku serba salah ni!

"Dua tiga lebah menyengat, suara tu janganlah hampa sangat..." Aku berpantun. Cuba untuk menceriakan keadaan yang keruh.

Dia gelak. Alhamdullilah!

"Hidayah pandu Myvi car, pandai dia buat kelakar."

Giliran aku pula yang gelak. English campur BM kot! Maklumlah, dulu dia mana ada ambil sastera. Aku sahaja yang ambil. Dia kan jurutera, aku doktor, ceh!

"Fikri masuk sukan berlayar, main hentam sahaja dia yaaa..."

Fikri gelak.

"Haha, bukannya kita ada award apa-apa pun. So, tak apalah kan kalau saya nak hentam? Lagipun, saya bukan budak sastera. Tsk, tsk..."

CEH!

"Eleh, kalau tak pandai, belajarlah bagi pandai!"

"Boleh, awaklah ajarkan."

"Ish, saya bukannya cikgu pun."

"Alah, jadi cikgu separuh masa untuk saya jeee..." CEH! Pandai pula dia buat suara manja macam tu. Ni yang buat aku... terima tawaran dia! Hahaha.

"Separuh masa pun, kena bayar juga tau!"

"Alah, untuk bakal suami, apa salahnya sayang..."

Sayang?

Jantung aku berhenti berdegup sekejap.

"Sorry, terlebih pula." Dia seperti tersedar yang aku kurang selesa apabila aku dipanggil sebegitu. Aku bukan kurang selesa... Tapi terkejut!

"Eh, saya buat pekak je tadi..." Fikri gelak.

"Hidayah doktor yang berjaya, boleh pula dia buat pekak ya..."

"Fikri suka bermain di padang, macamlah dia tak kenal orang."

"Err, tak ada idea dah!" Fikri gelak.

Aku pun gelak sama. Kami sama-sama diam.

"Hidayah..."

"Ya?"

"Kalau awak, awak suka cerita romantic apa?" Soalnya.

Aku angkat kening. Dah kenapa tanya aku pasal cerita romantik ni? Kang kalau aku jawab semua cerita romantik, mahu terkejutnya dia. Yalah, aku ni memang gila-gila khayalan kot. Kalau cerita romantik, pasti aku minat semuanya!

Tapi... Ada satu yang paling aku suka!

"Titanic."

"Kalau awak ada dekat tempat Rose, awak rasa bahagia tak?"

"Haruslah bahagia!" Jawab aku laju. Gila tak bahagia... Bila dapat lelaki seperti Jack, siapa tak bahagia? Susah senang bersama. Siap janji lagi, akan hidup sama-sama sampai mati.

Tapi tulah...

"Tapi saya tak nak jadi Rose, sebab saya akan kehilangan Jack."

"Awak tak perlu jadi Rose, kerana awak sudah punya Fikri."

Erk!

Bikin aku pengsan saja!

"Fik... Awak buat saya kembang kempis lah! Haha!" Fikri gelak sama.

Sorry... Aku ni gila-gila sikit. Kalau aku nak cakap, memang aku lepaskan, luahkan semuanya. Tak perlu nak cover-cover. Memang mulut aku laser. Kalau betul Fikri cintakan aku... Dia terima aku seadanya.

"Hidayah... Saya tak seromantik Jack, saya tak romantik seperti Romeo, saya tak romantik seperti Zac Efron dalam Charlie st. Cloud, tapi saya cuma Fikri. Fikri is an ordinary man. So, boleh tak awak terima saya seadanya?"

Dah... Fikri dah mula bermadah!

"Fik... I don't care who you are. Saya tak kisah awak ni tak handsome, tak romantik macam Jack or Romeo, awak tak kaya sekalipun, saya terima seadanya. Cuma satu aje saya nak daripada awak..."

"Kata terima seadanya..."

"Mestilah, tapi mesti kena ada satu yang saya nak daripada awak."

"Okay... Apa dia?"

Aku tarik nafas dalam-dalam. "Lelaki yang beriman."

Fikri mengeluh. Aku pula pelik, kenapa nak mengeluh? Aku salah cakap ke? Rasanya... Aku cakap lelaki yang beriman sahaja. Tak ada pula aku sebut "saya nak lelaki lain yang beriman." Haaa tak adalah pula.

"Hidayah, siapalah saya di mata Allah. Saya hanya manusia kerdil, manusia biasa. Siapalah saya nak kata orang beriman dan agama kuat. Kerana, Nabi Muhammad SAW lebih hebat, lebih agung daripada saya. Saya bukan orang yang punya agama kuat seperti ustaz, saya hanya seorang jurutera. Saya tak kuat agama, siapalah saya tapi saya akan berusaha untuk menuntut ilmu dan mengikuti segala suruhan Allah. Saya akan berusaha untuk membimbing awak, dan anak-anak kita."

Sungguh, inilah lelaki yang aku cari! Lelaki yang menunduk, yang rendah diri.

"Fikri... Awak memang lelaki yang suka merendah diri..."

"Seperti awak juga, awak seorang yang menjaga maruahnya."

Aku tersenyum. Bulan dan bintang yang aku perhati, aku terbayang wajah Fikri yang juga sedang tersenyum kepada aku.

Kalau Fikri depan aku ni dah jadi suami yang sah, dah lama aku peluk dia. Sebab, lelaki yang cari, sudah ada di depan mata!

"Tapi, saya tak boleh jadi Rose untuk awak... Saya hanya Hidayah."

"Saya juga tak boleh jadi Jack untuk awak... Saya hanya Fikri. Tapi, Hidayah punya Fikri. Fikri punya Hidayah. Dan saya tak akan pernah jadi Jack, sebab saya tak nak tinggalkan Rose."

"Saya juga tak nak jadi Rose, sebab saya tak nak kehilangan Jack..."

Aku gelak. Dia pun sama. Apa kes terpengaruh dengan cerita romantic ni?

"Hahaha, dah lama kita berbual ni..."

"Mengantuk?" Soal Fikri.

"Tak... Tapi, dah lama sangat. Nanti apalah kawan saya cakap..."

"Haha. Saya faham. Lagipun, Ajim, Capek dengan Zul dah bising dah ni."

Aku gelak. Orang sibuk nak berbual, yang dua orang beruk tu sibuk bising. Daripada tadi lagi aku dengar, ada orang yang sound Fikri dari dalam telefon.

"Woi, Fik! Nak dating, sambunglah esok."

"Entahnya Fik... Tahulah dah jumpa cinta sejati, tapi kena sikit! Kitorang ni single."

"Fik... Dah-dahlah tu... Geli aku dengar pasal Jack, pasal Rose, lagi geli pasal Fikri dan Hidayah. Euwww!" Yang ini, buat aku nak tergelak! Yang pastinya, tu suara Capek. Siapa tak kenal senior sendiri kot...

"Mimpi indah sayang..." Ucap Fikri.

Macam dah terbiasa pula bila dia panggil aku sayang. Hish!

"Awak juga."

"Mimpi saya ya. Selamat malam. Goodnight. Sebelum tidur, baca doa dulu. Jangan lupa solat isyak dulu sebelum tidur... Bangun awal esok, solat subuh... Jangan pernah tinggal solat."

"Ya Fik... Terima kasih ingatkan." Ujar aku, senyum.

"Esok, pergi kelas nak saya hantar ke apa?" Soal dia. Eh, tadi cakap punyalah panjang, macam dah nak tamatkan perbualan, tapi, alih-alih dia juga tanya soalan balik.

"Fik hebat dalam berkata-kata, macamlah saya tak ada kereta..."

Fikri gelak.

"Hoiiii! Tadi punya panjang dok goodnight bagai, last-last sambung berbual balik."

Haha! Zul pula lah yang bising. Apalah yang dengki sangat bila kawan bercinta ni? Alahai...

"Sibuklah korang..."

Aku gelak.

"Okaylah, kalau macam tu. Drive elok-elok tau esok. Kalau ada lelaki ngorat, jangan layan kecuali saya!" Ceh! Macamlah ada orang nakkan aku.

"Okay Fikkkk oiiii, banyak betul pesan dia ya."

"Mestilah, you're my lovely. Mestilah saya pesan banyak-banyak, sebab saya sayang awak..."

"Ya Fikkk, kalau macam ni, sampai esok subuh pun tak habis tau."

Fikri gelak.

"Okaylah, bye, goodnight, mimpi saya."

"Ya, goodnight too. Assalamualaikum."

"Waalaikumussalam."

Klik!

"Hoiii, berangan lagi!" Anis menjerkah aku.

Aku terkejut.

"Apahal senyum sorang-sorang ni?"

Aku geleng. Dan masih lagi tersenyum.

"Siapa buat kau gila weh? Ya Allah..." Nabilla memeluk aku.

Aku menolak Nabilla kasar. "Hishhhh, aku tak gilalah! Adalah someone tu buat aku angau!"

"Siapa?"

"Adalah."

"Cakaplah siapa, ish kau ni Yah..."

Aku senyum lagi. Masih terbayang wajah Fikri. Suara Fikri, masih terngiang-ngiang di telinga aku kini.

"FIKRI!" Aku gelak dan terus lari naik ke atas, ke dalam bilik aku.

Fikri... Kau buat aku gila!

**************************

Fuhhh, panjang gila cerpen aku! Hahaha, Isnin ni ada exam. Doakan aku dan Fatin boleh menjawab soalan dengan tenang. Insya-Allah, amin! :)

No comments:

Post a Comment